Maskers, transparantie en grijswaarden
Professioneel vrijstaand maken betekent in de praktijk vooral dat je een afbeelding met zo min mogelijk inspanning omzet in een zwart-witformaat met slechts enkele grijsniveaus. Het object dat je wilt behouden wordt wit, de achtergrond zwart en semi-transparante gebieden – bijvoorbeeld plukken haar – grijs. Zo’n folie kun je dan als masker op iedere laag toepassen en daarmee de dekkingsgraad van de pixels definiëren. De witte delen van het masker worden door het beeldbewerkingprogramma als een volledige dekking geïnterpreteerd, het onderwerp dekt de onderliggende laag af. In de zwarte gebieden zijn de pixels helemaal transparant en gunnen ze je een blik op de onderliggende laag. De grijze gebieden laten de achtergrondpixels in meerdere of mindere mate doorschijnen. Als je het onderwerp teveel hebt afgesneden, dan kun je te allen tijden de ontbrekende delen weer bewerkbaar maken door ze volledig te bedekken met een witte maskerkleur.
Het maken van een masker vergt een grote nauwkeurigheid, maar dat moet wel doelmatig zijn. Het gaat er namelijk niet om het object perfect en uiterst gedetailleerde vrijstaand te maken, maar om met zo min mogelijk inspanning een realistisch beeld te krijgen. Daarom moet je een afbeelding eerst zorgvuldig bekijken om de efficiëntste methode te bepalen waarmee je een passend masker van grijswaarden kunt maken voor de bonte verzameling pixels.
Photoshop biedt een ruime selectie maskertools, maar ook gratis beeldbewerkingprogramma’s zoals Gimp hebben de nodige gereedschappen aan boord voor het vrijstaand maken van delen van een afbeelding. We laten aan de hand van Photoshop zien hoe deze techniek werkt. De tabel aan het eind van dit artikel dient als vertaalhulp tussen de terminologie van Photoshop en Gimp. Daarin worden de belangrijkste functies opgesomd en uitgelegd hoe je ze via het menu of sneltoetsen kunt oproepen.
